A Study for Determining Computer Programming Students' Attitudes Towards Programming and Their Programming Self-Efficacy

Abstract

This study aimed at examining computer programming students’ attitudes towards programming and their programming self-efficacy as well as the relationship between them. The study was conducted in a university located in the north of Turkey in the spring semester of the 2013-2014 academic year. The research sample consisted of 325 students studying in three different Computer Programming programs of the Department of Computer Technologies affiliated to a vocational school of the above-mentioned university. The Attitude Scale toward Computer Programming (AStCP) and the Computer Programming Self-Efficacy Inventory (CPSEI) were used for data collection. The descriptive survey model was employed in the study. The data obtained in the study were analyzed via the Mann Whitney U-test, the Kruskal-Wallis test, and the Spearman Brown rho correlation coefficient. The research results indicated that the students generally had positive attitudes towards computer programming, and they had a medium-level programming self-efficacy. The attitudes of the students towards programming varied statistically significantly by gender, grade, and education type. Similarly, programming self-efficacy varied statistically by the aforementioned three variables. Finally, a positive medium relationship was found between the students’ attitudes towards programming and their self-efficacy.

Bu çalışmada bilgisayar programcılığı öğrencilerinin programlamaya karşı tutumları, programlama öz-yeterlikleri ve bunlar arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma 2013-2014 bahar yarıyılında Türkiye’nin kuzey bölgesindeki bir üniversitede yürütülmüştür. Çalışmanın örneklemini bu üniversitenin bir Meslek Yüksekokulu’nun Bilgisayar Teknolojileri Bölümü’nün üç farklı bilgisayar programcılığı programındaki toplam 325 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak Bilgisayar Programlamaya karşı Tutum Ölçeği (BPkTÖ) ve Bilgisayar Programlama Öz-yeterlik Ölçeği (BPÖYÖ) kullanılmıştır. Araştırma betimsel nitelikli tarama modelinde yürütülmüştür. Çalışmadan elde edilen veriler araştırma sorularının cevaplanmasına yönelik Mann Whitney U-testi, Kruskal-Wallis testi ve Spearman Brown sıra farkları korelasyon katsayısı ile analiz edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre öğrencilerin bilgisayar programlamaya karşı tutumları genel olarak olumlu iken programlama öz-yeterlikleri orta düzeydedir. Öğrencilerin programlamaya karşı tutumları cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenim türü değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı fark taşımaktadır. Benzer şekilde programlama öz-yeterlik düzeyleri de bu üç değişkene göre istatistiksel olarak farklılaşmaktadır. Son olarak öğrencilerin programlamaya karşı tutum ve programlama öz-yeterlikleri arasında istatistiksel olarak pozitif yönlü ve orta düzeyde bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.