Çalışmayan Ev Kadınlarının Mutluluk ve Kişisel Gelişim Yönelimi Düzeylerinin İncelenmesi

Abstract

Araştırmada, çalışmayan ev kadınlarının mutluluk ve kişisel gelişim yönelimi düzeylerinin bazı kişisel değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, “uygun örnekleme” yoluyla seçilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, çalışmayan 321 ev kadını oluşturmuştur. Araştırmada gerekli verileri elde etmek için geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmış olan “Oxford Kısa Mutluluk Ölçeği”, “Kişisel Gelişim Yönelimi Ölçeği” ve “Kişisel Bilgiler Formu” kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde SPSS 21 paket programı kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, Tek Yönlü Varyans Analizi Testi (ANOVA) ve Tukey Testi analizi yapılmıştır. Araştırmada, anlamlılık düzeyi .05 olarak alınmıştır. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının çalışmama nedenleri sırası ile çocuklarına bakmak için, çalışmak istemediği için, eşi çalışmasına izin vermediği için, geleneksel yapıda kadınların çalışması uygun görünmediği için, iş bulamadığı için ve diğer nedenler olarak belirtilmiştir. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının % 49.1’inin mutluluk düzeyi düşükken, % 50.9’unun mutluluk düzeyi yüksek çıkmıştır. Ev kadınlarının mutluluk düzeyleri birbirlerine yakın çıkmıştır. Ayrıca, ev kadınlarının % 40.2’sinin kişisel gelişim yönelimi düzeyi düşükken, % 59.8’inin kişisel gelişim yönelimi düzeyi yüksek çıkmıştır. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının eğitim düzeylerine göre mutluluk düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Ancak, ev kadınlarının eğitim düzeylerine göre kişisel gelişim yönelimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Üniversite mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeyi, ilkokul mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Yine, üniversite mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeyleri, lise mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının ekonomik gelirine göre kişisel gelişim yönelimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Ancak, ekonomik gelire göre mutluluk düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Ekonomik geliri orta olan ev kadınlarının mutluluk düzeyleri, ekonomik geliri düşük olan ev kadınlarının mutluluk düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Yine, ekonomik geliri yüksek olan ev kadınlarının mutluluk düzeyleri, ekonomik geliri düşük olan ev kadınlarının mutluluk düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur.

This is a descriptive study aiming to examine whether the levels of happiness and selfimprovement tendencies of unemployed housewives significantly differ according to certain personal variables. Selected using “convenient sampling”, the study group consists of 321 housewives who were unemployed. The data was collected using the “Oxford Happiness Inventory” (short version), “Self-Improvement Tendency Scale”, and a “Personal Information Form”, for which all validity and reliability studies have been performed. SPSS 21 software pack was used for data analysis, for which One-Way Analysis of Variance (ANOVA), and Tukey Test were performed with a significance level of .05. According to the study results, the following reasons were identified for unemployment among housewives: for looking after kids, due to reluctance to work, because of the husband’s unwillingness to allow his wife to work, since working is not deemed proper for women in traditional mentality, due to lack of jobs, and other reasons. The results revealed that 49.1% of the housewives have low levels of happiness, while 50.9% have high happiness levels, meaning that the housewives have similar levels of happiness. On the other hand, 40.2% of the housewives have low levels of selfimprovement tendencies, while the levels are high for 59.8%. No significant difference was detected between the housewives’ happiness levels according to their education levels. Yet, their levels of self-improvement tendencies significantly differ with their education levels. The housewives who graduated from a university have significantly higher levels of self-improvement tendencies than the primary school graduates. University graduates were also found to have significantly higher levels of selfimprovement tendencies when compared to the housewives who graduated from high schools. No significant difference was detected between the housewives’ selfimprovement tendencies levels according to their economic income. Yet, their levels of the happiness significantly differ with their economic income. Housewives with a medium level of economic income were found to have significantly higher happiness levels than the housewives with low levels of economic income. Similarly, housewives with high economic income are significantly happier than those with low income levels.