Parenting Patterns in Turkey: The associations with Academic Achievement and Self-Esteem

Abstract

Family parenting patterns and child developmental outcomes have been examined in several studies in Western countries. Research shows mixed results on whether mothers and fathers under the same roof display congruent or incongruent parenting styles. Moreover, previous research shows that being raised by two authoritative parents is linked with the most positive outcomes. However, there is no study examining either family parenting patterns in non-Western cultures or whether such family parenting patterns would differ based on the child’s gender. Thus, the current study aimed to identify family parenting patterns for daughters and sons in Turkey, as well as how these family parenting patterns were linked to academic achievement and self-esteem. The sample included 195 Turkish undergraduate students (95 male and 100 female). The participants reported perceived maternal and paternal parenting styles using Buri’s Parental Authority Scale, their self-esteem using Rosenberg’s Self-esteem Scale, and academic achievement. Twostep cluster analysis revealed four different clusters; two clusters for females and two clusters for males. The clusters for females are congruent authoritative pattern and congruent authoritarian pattern while the clusters for males are congruent authoritative pattern and congruent permissive pattern. Two separate ANCOVAs showed that among same-gender groups, there was no significant difference either in college GPA or in selfesteem scores of participants. These findings suggest that authoritarian parenting might not be negatively associated with developmental outcome in Turkey. The current study’s strengths and limitations and the implications for future research are discussed.

Aile ebeveynlik desenleri ve çocukların gelişimsel sonuçları Batı ülkelerinde yapılan çeşitli çalışmalarca incelenmiştir. Araştırmalar, aynı çatı altındaki annelerin ve babaların uyumlu veya uyumsuz ebeveynlik stilleri gösterip göstermediğine dair karışık sonuçlar göstermektedir. Dahası, önceki araştırmalar iki tutarlı ebeveynin çcouklar üzerinde en olumlu sonuçlarla bağlantılı olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, Batı dışındaki kültürlerde, aile ebeveynlik desenlerini ya da bu desenlerin çocuk-cinsiyetine göre farklılık gösterip göstermeyeceğini inceleyen bir çalışma yoktur. Bu nedenle, bu çalışma, Türkiye’deki kız ve erkek çocukları için aile ebeveynlik desenlerini tanımlamayı ve bu aile ebeveynlik desenlerinin akademik başarı ve benlik saygısı ile bağlantılı olup olmadığını belirlemeyi amaçlamıştır. Örneklem 195 Türk lisans öğrencisini (95 erkek ve 100 kadın) içermektedir. Katılımcılardan, onların anne ve baba ebeveyn tutumları ölçmek için Buri’nin Ebeveyn Otoritesi Ölçeği’ni ve benlik saygılarını ölçmek için ise Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği’ni cevaplamaları istenmiştir. Bunun yanısıra akademik başarılarını da belirtmeleri istenmiştir. İki aşamalı küme analizi, dört farklı kümenin varlığını ortaya çıkarmıştır; kadınlar için iki küme ve erkekler için iki küme. Kadınlar için kümeler, uyumlu otoriter ebeveyn deseni ve uyumlu demokratik ebeveyn desenidir. Erkekler için kümeler ise uyumlu otoriter ebeveyn deseni ve uyumlu izin verici ebeveyn desenidir. Yapılan Kovaryans Analizi, aynı cinsiyet grupları arasında, üniversite genel not ortalamasında veya katılımcıların benlik saygısı puanlarında anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Bu bulgular, otoriter ebeveynliğin Türkiye’de çocukların gelişimsel sonuçlarıyla negatif ilişkisi olmadığını düşündürmektedir. Mevcut çalışmanın güçlü yönleri ve sınırlamaları ve gelecekteki araştırmalara etkileri tartışılmıştır.