Son yıllarda ülkelerin en çok üzerinde durdukları konulardan birisi, sürdürülebilir kalkınmadır. Sürdürülebilir kalkınmanın gerçekleşebilmesi için ekonomik, sosyal ve çevresel bileşenlerin bir arada irdelenmesine ihtiyaç bulunmaktadır. Sürdürülebilir kalkınma için çevre eğitimine ihtiyaç vardır. Bu araştırmanın amacı, sürdürülebilir kalkınma için çevre eğitimi kapsamında geliştirilmiş olan, sınıfdışı çevre eğitim programının etkililiğini incelemektir. Programda ilköğretim ve ortaöğretim programlarının bilişsel ve duyuşsal kazanımları, ekopedagoji, uygulama topluluğu, Kolb'un Deneyimsel Öğrenme Teorisi temel alınmıştır. Araştırmanın yönteminde, örnek olay bakış açısı çerçevesinde üçleme karma yöntem kullanılmıştır. Veri toplamak için çevre bilgi testi, çevre farkındalık ölçeği, çevre tutum ölçeği, açık uçlu sorular, gözlemci notları ve kamera kayıtları kullanılmıştır. Araştırmada, evren- örneklem seçimine gidilmemiştir. Araştırmanın evrenini, `Çanakkale ve Yakın Çevresinde Ekoloji, 2011' başlıklı TÜBİTAK projesine, sınıfiçi ve geleneksel çevre eğitimine katılan öğretmenler oluşturmuştur. Araştırmanın deneysel modeli, `öntest-sontest-kontrol gruplu model'dir. Her üç grup için de aynı eğitim programı uygulanmıştır. Deney grubunda, konu anlatımı ile birlikte etkinlikler, sınıfdışında uygulanmıştır. Birinci kontrol grubunda, konu anlatımı ile birlikte etkinlikler, sınıfiçinde uygulanmıştır. İkinci kontrol grubunda, geleneksel yöntemler ile konular işlenmiştir. Hazırlanmış olan ölçekler ve sorular, her üç gruba da eğitim öncesinde, eğitim sonrasında ve eğitimden 6 ay sonra (takip) uygulanmıştır. Çevre bilgi testinde en başarılı olan grup, birinci kontrol grubu iken çevre farkındalığı ve olumlu çevre tutumunda en başarılı grup, deney grubu olmuştur. Deney grubuna uygulanan sınıfdışı çevre eğitim programı hem duyuşsal alan hem bütünsel bakış açısı hem de davranış değişikliği üzerine daha etkili olmuştur.
One of the subjects that countries dwell upon is sustainable development. It is needed
to evaluate components of economic, social, and environmental alltogether. Environmental
education is required for sustainable development. The aim of this research is to evaluate
effectiveness of an outdoor environmental education program which is design within
sustainable development. The program is based on cognitive and affective targets of
primary and secondary school programs, ecopedagogy, community of practice, Kolb‘s
Experiential Learning Theory. The triangulation mix method is used within the scope of
case study. The data is collected through environmental knowledge test, awareness and
attitude scale, open ended questions, participatory observation, and camera records.
There is no sample selection for the research. The sample of research consists of
teachers who participate in TUBITAK project which is called 'Ecology of Canakkale and
Suburb, 2011‘, indoor, and traditional environmental education programs. The design of
research is 'pretest- postest- control group‘ design. The same program is applied for all
three groups. The outdoor experiential environmental education program is applied for
experimental group. The indoor experiential environmental education program is applied
for control I group. The traditional environmental education program is applied for control
II group. The test, scales and questions are applied to three groups as pre-test, post-test and
post-post test (follow up).
The most successful group at environmental knowledge test is control I group while
experimental group is successful at environmental awareness and favourable attitude
scales. Outdoor experiential environmental education program is more effective on
affective area, holostic perspective, and behavioral changing.
