Analysis of the education incentive policy for private education institutions in Turkey

Abstract

Eğitimde özelleştirme politikaları sınırlı kaynakların etkili kullanımı, eğitim kalitesini artırma, eşitlik sağlama, okul seçiminde alternatifler sunma gibi çeşitli gerekçelerle dünyada birçok ülkede uygulamaya konulmaktadır. Son dönemde benzer şekilde, Türkiye'de de eğitimde özelleştirme, politika oluşturucuların ve eğitimle ilgili diğer paydaşların gündeminde daha fazla yer almaya başlamıştır. Bu çalışmada, sosyoekonomik açıdan dezavantajlı ailelerin çocuklarını dikkate alarak özel öğretimin eğitimdeki payını artırmak amacıyla, 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Türkiye'de yürürlüğe konan 'eğitim-öğretim desteği' politikasının belirleyiciler, süreçler ve sonuçlar açısından analiz edilmesi amaçlanmaktadır. Araştırmada, yorumlayıcı durum çalışması tasarımından hareketle 'eğitim-öğretim desteği' politikası durum olarak kabul edilmiştir. Bu nitel durum çalışması, içiçe geçmiş durum çalışması özelliği taşımaktadır. Veri kaynağı olarak; (1) politika belgeleri, (2) MEB bünyesinde politikayla ilgili görev yapan yetkililer (6 kişi), (3) yararlanıcılara ilişkin ulusal istatistikler, (4) uygulayıcılar bağlamında Çanakkale-Merkez'de bulunan 7 özel okulun yöneticileri ile eğitim-öğretim' desteğinden yararlanan (11 kişi) ve başvurduğu halde yararlanamayan veliler (10 kişi) ile (5) eğitim örgütlerinin raporları ve medyadaki ilgili haberlerden yararlanılmıştır. Nitel veriler tematik içerik analizi yoluyla, nicel veriler de betimsel istatistikler kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuçlar, özellikle son iki yılda yararlanıcı seçim ölçütlerinin düşük sosyoekonomik düzeydeki aileler lehine çeşitlendirilerek yararlanıcı profili açısından politika hedeflerine yaklaşıldığını göstermektedir. Ancak, özel okul standartlarını tam karşılamadıkları halde geçici statü verilen özel temel liselerin, yararlanıcı kontenjanları açısından bu artışta önemli şekilde yer alması, politika çıktılarının eğitime erişim ve kalite açısından değerlendirilmesi gerektiğini ortaya koymaktadır. Ayrıca, alınan önlemlere rağmen, yararlanıcı seçiminde aile gelir düzeyinin belirlenmesine ilişkin denetim sorunlarının devam ettiği ve politikanın daha çok halihazırda özel okula devam edebilecek sosyoekonomik düzeye sahip öğrenciler yararına sonuçlar üretebildiği anlaşılmaktadır. Nihai olarak, 'eğitim-öğretim' desteği uygulamasında devletin öğrenci başına yaptığı harcamadan daha az harcayarak kaynakların eşitlikçi kullanımı ve eğitim niteliğini artırmaya yönelik yatırım yapma fırsatına sahip olduğu söylenebilir. Anahtar Kelimeler: Eğitim politikası, eğitim ve öğretim desteği, özel öğretim kurumları, yorumlamacı durum çalışması

Privatization policies are witnessed in education in several countries across the world through different rationales including effectively using of limited resources, improving quality and equity in education, and providing alternatives for school choice. Privatization in education, similarly, has become an increasing topic on the agenda of policy makers and related stakeholders in Turkey recently. This research aims at analyzing the identifiers, processes and outcomes of the education incentive policy (EIP) in Turkey which has been put into practice at the 2014-2015 school year to increase the share of private education in total by considering the children from socioeconomically disadvantaged families. Drawing on interpretive case study design, "EIP" was considered as the case of the study. This qualitative case study has characteristics of single case with embedded units. As for the data sources; (1) policy documents, (2) policy-related governmental actors in the MoNE (6 people), (3) national statistics on beneficiaries, (4) practitioners as private school administrators (11 people from 7 schools) and parents who benefitted (11 parents) and who did not in Çanakkale city center although they applied (10 parents), and (5) reports of education think-tanks as well as media news were used. The data were analyzed with thematic content analysis method for qualitative data and descriptive statistical analysis for quantitative data. The results indicate that especially in the last two years, the eligibility criteria was diversified through the benefit of lower socioeconomic groups, and outcomes regarding beneficiaries became closer to expected objectives. However, the policy outcomes should be considered carefully in terms of access and quality, since basic high school took a prominent place in the beneficiary quotas, although their position in the private sector was temporary. It also appears that, despite the measures taken, problems were witnessed related to determination method of household income, and the policy could support more often the families who already made school their choice towards private institutions. In conclusion, it can be said that, through the EIP, the government had the opportunity to invest in the equity and quality of education with lower amount of money than the regular amount invested per student in public education system. Keywords: Education policy, incentives, private schools, privatization in education, interpretive case study