Şeker pancarı üreticilerinin iklim değişikliği ile mücadele yöntemlerine adaptasyonları: Konya ili Cihanbeyli ilçesi örneği

Abstract

Bu çalışma, şeker pancarı üreticilerinin iklim değişikliyle mücadele yöntemlerine adaptasyonlarının ortaya konulması ve yönüyle politika yapıcılara bilimsel bir kaynak oluşturması amacıyla Konya İli Cihanbeyli İlçesinde yapılmıştır. Ayrıca araştırma bölgesinde özellikle 2016 yılından sonra şeker pancarı üretim miktarı ve alanlarındaki azalmanın iklim değişikliğiyle ilişkisine ilişkin de literatüre özgün bir katkı sağlayacaktır. Çalışma kapsamında 96 çiftçiyle anket yapılmış, toplanan verilerin tanımlayıcı istatistikleri tespit edilmiş, verilere Lojistik Regresyon tekniği uygulanmıştır. Bulgulara göre; şeker pancarı üreticilerinin ortalama yaşı 45,20 olup, üreticilerinin %36,67'si lise düzeyinde öğretim görmüşlerdir. Üreticiler ortalama 405,77 dekar alanda sulu tarım, 212,97 dekar alanda kuru tarım yapmakta iken ortalama 74,17 dekar alanda şeker pancarı ekilişi gerçekleştirmektedirler. Üreticilerin %21,89'u kuraklığı iklim değişikliği ile ilişkilendirirken, üreticilerin %1,89'unun karbon salınımı hakkında herhangi bir bilgiye sahip değildir. Üreticilerin %83,33'ü iklim değişikliğinden endişe duymakta olup, kuraklık ve sıcaklığın bölgede artığını düşünmektedir. Üreticilerin %69,79'unun iklim değişikliğinin olası etkilerini azaltmak için toprağı az işleyecek teknolojileri kullanmayı tercih ettiklerini belirtmektedir. Üreticilerin %73'ünün hâlihazırda az işlemeli ve toprak işlemesiz tarım faaliyetini uyguladıkları, %92,71'inin ise bu uygulamaya gelecekte de devam edecekleri tespit edilmiştir. Ayrıca Lojistik Regresyon analizi sonuçlarına göre şeker pancarı üreticilerinin tarımsal kurumları ziyaret etmelerinin, hayvancılık yapma durumlarının ve iklim değişikliğinden endişelenme durumlarının, iklim değişikliği konusunda eğitim alma isteği üzerinde istatistiksel olarak etkili olduğu tespit edilmiştir.

This study was carried out in Cihanbeyli District of Konya Province in order to reveal the adaptations of sugar beet producers to the methods of combating climate change and to provide a scientific resource for policy makers. In addition, it will make a unique contribution to the literature on the relationship between the decrease in sugar beet production amount and areas, especially after 2016, and climate change in the research region. Within the scope of the study, 96 farmers were surveyed, the descriptive statistics of the collected data were determined, and the Logistic Regression technique was applied to the data. According to the findings; The average age of sugar beet producers is 45.20, and 36.67% of the producers have had a high school education. Producers carry out irrigated agriculture on an average of 405.77 decares and dry agriculture on an average of 212.97 decares, while sugar beet cultivation is carried out on an average of 74.17 decares. While 21.89% of producers associate drought with climate change, 1.89% of producers do not have any information about carbon emissions. 83.33% of producers are concerned about climate change and think that drought and heat are increasing in the region. It is stated that 69.79% of the producers prefer to use technologies that will less cultivate the soil in order to reduce the possible effects of climate change. It has been determined that 73% of the producers are currently practicing agriculture with little cultivation and no tillage, and 92.71% of them will continue this practice in the future. In addition, according to the results of the Logistic Regression analysis, it was determined that the visit of sugar beet producers to agricultural institutions, their animal husbandry status and their concern about climate change were statistically effective on the desire to receive training on climate change.