Education Incentive Policy for Private Education Institutions in Turkey: Examining Rationales and Outcomes (2014-2017)

Abstract

There are diversified experiences among countries with respect to formulation, implementation and outcomes of voucher policies around the world. Education Incentive Policy (EIP) was introduced as a privatization mechanism in Turkey in the 2014-2015 school year to expand the share of private education. This study aims to describe and evaluate the first four-year implementation period of the EIP applied as a voucher-like scheme for students attending private education institutions. A qualitative case study design was applied to explore the goals, rationales, and the intended outcomes of the EIP through policy documents and national statistics as data sources. The results showed that Turkish voucher case used the neoliberal economic rationales which are efficient use of resources, increasing equity for disadvantaged students, and enhancing quality by classsize reduction and competition among schools. The eligibility criteria to benefit from the incentive had a targeted feature for a beneficiary profile of low-to moderate income families. On the other hand, the transformation process of Private Tutoring Institutions (PTIs) into private schools had significantly contributed to the expansion of the share of private education. Further, since the government paid less money per pupil, opportunities aroused to increase the education quality in public education. The EIP needs to be examined how the policy consequences have affected quality and investments rising in public schools.

Kupon uygulamaları, politika oluşturma, uygulama ve sonuçları açısından dünya üzerinde çeşitli ülke deneyimlerinin olduğu eğitimde özelleştirme mekanizmalarındandır. Türkiye’de eğitimde özel sektörün payının artırılması amacıyla 2014-2015 eğitim-öğretim yılında özel okullara devam edecek öğrencilere yönelik Eğitim ve Öğretim Desteği politikası uygulamaya konulmuştur. Bu çalışmanın amacı, özel okula devam edecek öğrencilere uygulanan Eğitim ve Öğretim Desteği Politikasının ilk dört yıllık uygulama sürecini, amaçları, gerekçeleri ve istenilen sonuçları açısından betimlemek ve değerlendirmektir. Nitel durum çalışması olarak tasarlanan araştırmada veri kaynağı olarak, Eğitim ve Öğretim Desteği Politikasına ilişkin politika belgeleri ve ulusal istatistikler kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, Türkiye kupon örneğinde kullanılan neoliberal ekonomik gerekçeler, kaynakların etkili kullanımı, dezavantajlı öğrenciler için eşitliğin artırılması ve sınıf mevcutlarının azaltılması ve okullar arası rekabetin artırılmasıyla eğitim kalitesinin artırılmasıdır. Teşvikten yararlanacaklar için belirlenen ölçütlerin düşük-orta gelir grubu ailelerden oluşan bir yararlanıcı profiline yönelik özellik taşıdığı görülmektedir. Diğer taraftan, dershanelerin okula dönüşümü sürecinin, özel öğretimin eğitimdeki payının artmasında önemli katkısının bulunduğu görülmektedir. Ayrıca, devletin eğitim teşviği ile öğrenci başına daha az harcama yaparak, eğitimde kalitenin artırılmasına yönelik yeni yatırım fırsatları yakaladığı söylenebilir. Eğitim-öğretim desteği politikasının sonuçlarının, devlet okullarında niteliği ve yatırımları artırma açısından nasıl etkisi olduğu incelenmesi gerekir.