Saint-Malo Sonrası Dönemde Avrupa Birliği’nin Uluslararası Kimliği: Bir Sivil Güçten Daha Fazlası Mı?

Abstract

Bu makalenin amacı, askeri kabiliyetlere sahip olmaması sebebiyle sivil bir güç olarak tanımlanan AB’nin 1990’lı yılların sonlarında hayata geçirilen AGSP/OGSP süreci ile askeri bir kapasiteye sahip olmasının Birliğin sivil güç kimliğini sona erdirip erdirmediği sorusuna cevap bulmaktır. Bu soruya cevap ararken makalenin ilk bölümünde, 1940’lı yılların sonlarından başlayarak savunma ve güvenlik boyutunun Avrupa bütünleşme sürecindeki yeri incelenmiştir. İkinci bölümde, askeri kabiliyetlere sahip olmanın AB’nin sivil güç olma kimliğini sona erdirip erdirmediği konusunda literatürdeki temel tartışmalara değinilmiştir. Genel bir değerlendirmenin yapıldığı son bölümde ise, AGSP/OSGP süreci ile 1970’li yılların başında François Duchêne tarafından ortaya konulan temelinde askeri araçlardan arındırılmış olmaya dayanan geleneksel Sivil Güç Avrupa anlayışının yani ‘Sivil Güç Avrupa versiyon 1.0’ın, sivil araçlar ile birlikte askeri araçları da etkin bir şekilde kullanabilme kapasitesine sahip olmaya dayanan modern bir Sivil Güç Avrupa anlayışına yani ‘Sivil Güç Avrupa versiyon 2.0’a evrildiği sonucuna varılmıştır.

This article aims to find out whether EU’s acquisition of military capabilities with the introduction of ESDP/CSDP in the late 1990s ends its civilian power identity, which has been characterized by lack of military capabilities. In order to answer this question, first of all, the place of defence and security dimension in the European integration process is analyzed. Secondly, major debates in the literature concerning whether EU’s acquisition of military capabilities results in demise of civilian power identity of the EU are examined. As a result of the analysis, it is concluded that with the introduction of the ESDP/CSDP, traditional understanding of Civilian Power Europe which has been characterized by lack of military capabilities as introduced by François Duchêne in the early 1970s, ‘Civilian Power Europe version 1.0’ has evolved towards a modern understanding of ‘Civilian Power Europe’ based on possessing the capacity for effective use of military capabilities together with civilian capabilities, ‘Civilian Power Europe version 2.0’