Comparison of CPUE, Size Distribution and Bycatch Rates of Gill and Trammel Net Used for Supplying Bait to Setline Fishing

Abstract

Within the scope of this study, 15 experimental fishing operations were carried out from the beginning of March 2020 until mid-June of the same year, to compare the gill net and trammel nets (16mm gill net, 16mm gill net and 18mm trammel net) used to supply bait to the setline fishing. The results obtained showed that the dominant species for both 16mm gill net and 16mm trammel nets was Chelon auratus. There were no statistically significant differences between the two types of nets in terms of CPUE (number/operation), average length and length distribution (p>0,05). It was determined that 41% of all individuals caught in gill nets and 44% of all individuals caught in trammel nets were bycatch species. When 16mm and 18mm trammel nets were compared with respect to catch composition, the dominant species for these two mesh widths was Chelon auratus, and the difference between the two mesh widths in terms of CPUE was not statistically significant (p>0,05), but the difference was statistically significant in terms of average length and length distribution (p<0,05). The rate of non-target species caught in 16mm and 18mm trammel nets was determined to be 41% and 22%, respectively. It was determined that the number of fishing hooks (fishing power) used in a season in professional fishing gear fishing was 67553 pieces. This data also approximated the number of mullets (approximately 3.3 tons) used as bait in Yumurtalık Bay in a season. As a result, the rate of bycatch in bait fishing with gillnets is remarkable and it is recommended to conduct studies on the survival rate of bycatch species released back into the sea. In addition, it is recommended to investigate the potential of substituting mullets which can be used as human food with artificial baits.

Bu çalışma kapsamında, bırakma oltasına yem temini için kullanılan sade ve fanyalı uzatma ağlarını (16mm sade, 16mm fanyalı ve 18mm fanyalı) CPUE, boy dağılımı ve hedef dışı av oranı bakımından karşılaştırmak için, 2020 yılının Mart ayının başından aynı yılın Haziran ortasına kadar, 15 deneysel amaçlı balıkçılık operasyonu gerçekleştirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, her 16mm sade ve 16mm fanyalı ağlar için en çok avlanan türün Chelon auratus (Risso, 1810) olduğunu göstermiştir. Yapılan karşılaştırmalar,16mm sade ve fanyalı ağlar arasında; CPUE (adet/operasyon), ortalama boy ve boy dağılımı bakımından istatistiksel olarak önemli bir fark olmadığını göstermiştir (p>0,05). Fanyalı ağa yakalanan tüm bireylerin %41’inin, sade ağa yakalanan tüm bireylerin ise %44’ünün hedef dışı türler olduğu belirlenmiştir. 16mm ve 18mm fanyalı ağlar av kompozisyonu bakımından kıyaslandığında, bu iki ağ göz genişliği için en çok avlanan türün Chelon auratus olduğu, CPUE bakımında iki ağ göz genişliği arasındaki farkın istatistiksel olarak önemli olmadığı (p>0,05), buna karşın ortalama boy ve boy dağılımı bakımından farkın istatistiksel olarak önemli olduğu görülmüştür (p<0,05). 16mm fanyalı ağa yakalanan hedef dışı tür oranı %41, 18mm fanyalı ağa yakalanan hedef dışı tür oranı %22 olarak tespit edilmiştir. Mesleki bırakma olta takımı avcılığında bir sezonda kullanılan olta iğnesi sayısının (balıkçılık gücü) 67553 adet olduğu belirlenmiştir. Bu veri, aynı zamanda,, Yumurtalık Koyunda bir sezonda yem olarak kullanılan ortalama kefal bireyinin (yaklaşık 3,3 ton) sayısını da göstermiştir. Sonuç olarak, uzatma ağları ile yem avcılığında hedef dışı av oranının dikkat çekici olduğu ve geri bırakılan hedef dışı türlerin ne kadarının yaşadığı ile ilgili çalışmalar yapılması önerilmiştir. Buna ek olarak, insan gıdası olarak kullanılabilecek kefal türlerin yerine yapay yemlerin kullanılması olanaklarının araştırılması tavsiye edilmiştir.