Bayramiç Hadimoğlu konağı

Abstract

Osmanlı Devleti’nin XVIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren zayıflayan ekonomisi ve değişen toprak rejimi ile Âyanlar ortaya çıkmıştır. Hâkim oldukları sancaklarda gerçekleştirdikleri imâr faaliyetleri, Anadolu’da yeni bir mimari tarzı ortaya çıkarmıştır. Âyan mimarisi plan, malzeme ve süsleme açısından İstanbul’daki sarayların küçük birer örneğidir. Türk Resim Sanatında batı etkisiyle XVIII. yüzyıl ortalarından itibaren görülmeye başlanan kalem işi tekniğindeki duvar resimleri yüzyılın son çeyreğinde artış kaydetmiş, XIX. yüzyılda özellikle II. Mahmut döneminde zengin örnekler vererek sürdürülmüştür. Başkentte başlayıp Anadolu’ya yayılan bu süsleme türü, İstanbul’da Topkapı Sarayı’nda, Anadolu’da ise daha çok cami, ev, şadırvan ve türbelerde görülür. Hadimoğlu Konağı dönemin bu mimari ve süsleme özelliklerini yansıtan seçkin bir taşra örneğidir.

Starting from the second half of the 18th century, the Âyans had emerged with the weakening economy and changes in the soil regime of the Ottoman Empire. The reconstruction activities, which they carried out in the lands under their control, had revealed a new style of architecture in Anatolia. Âyan architecture is a small example of the palaces in Istanbul in terms of plans, materials, and decoration. Wall paintings done with the stenciled mural technique, which had started to be seen with the Western influence from the mid-18th century onwards, had continued with their rich examples during the 19th century, especially in the era of Mahmut II. This type of decoration, which had started in the capital and then spread to Anatolia, is seen in the Topkapi Palace of Istanbul, and mostly in the mosques, houses, fountains and shrines of Anatolia. The Hadimoglu Mansion is an exclusive provincial sample reflecting the architectural and decorative features of the period.