Cahiliye Dönemi Mekke toplumunun Hz. Peygamber’in nübüvvetine ilişkin intibaları

Abstract

Yazılı kültürün, kutsal metinlerin ve bilinen anlamda kurum ve müesseselerin yok mesabesinde olduğu, diğer din ve medeniyetlerle etkileşimin düşük seviyede gerçekleştiği bir kültür havzasında yer alan Mekke, 6. yüzyıl sonları ve 7. yüzyılın başları itibariyle eklektik varlık tasavvuru, tutarsız dünya görüşü, akıl ve izan dışı örfî uygulamaları ile tam bir “câhiliye evresi” geçiriyordu. Bu bağlamda toplumun, nübüvveti öncesinde Hz. Peygamber’in vazifesiyle ilgili duyumlarının oldukça sınırlı olduğu anlaşılmaktadır. Fakat yine de onun nübüvvetine işaret eden birtakım rivayetler mevcuttur. Bu rivayetler, Mekke müşriklerinin nübüvvete bakış açısını etkilemiş midir, etkilemişse bunun mahiyeti ve sonuçları hakkında neler söylenebilir? Bu hususta dönemin en yetkin kesimi olan Ehl-i Kitâb’ın, Kureyşliler üzerinde bıraktığı tesir de ayrıca merak konusudur.

Mecca experienced a literally “ignorance phase” during the end of the 6th century and the beginning of the 7th century as written culture, holly scripts, foundations, and institutions almost didn’t exist in the cultural basin where interaction with other civilizations and religions was at really low levels. Furthermore, eclectic entity envision, inconsistent world view, illogical and merciless traditional practices worsened the aforementioned period. Within this framework, it can be understood that the consciousness of the society about the Prophet Muhammed’s Prophecy was really limited even though there were signs of rumours supporting the existence of the Prophecy. This matter deserves to be investigated as whether these rumours affected the perspectives of polytheists in Mecca or not? If they were affected, what results can be derived from the properties and results of this process? Another issue that evokes curiosity is the impressions of Quraysh people about followers of Prophet Muhammed who were the most competent strata of the society.