Çanakkale Atikhisar Baraj Gölü’nde Pinter ve Sepetle Kerevit (Pontastacus leptodactylus (Eschscholtz, 1823)) Avcılığında Farklı Yemlerin Av Verimine (CPUE) Etkisi

Abstract

This study was aimed to determine the effects of different bait types on the efficiency of fyke-nets and traps in catching narrow-clawed crayfish (Pontastacus leptodactylus (Eschscholtz, 1823)). The study was carried out in Atikhisar reservoir, Çanakkale, between July 2020 and March 2021. In the study, 12 traditional fyke-nets (“D” inlet, 5 rigid rings and a leader net) and 12 traps (double inlet) were used. Fyke-nets and traps were rigged with 34 mm stretched mesh that are commonly used in crayfish fishing in Türkiye. Three different bait types including fish, chicken and bread and a control treatment with no bait were allocated to each gear type. Baits were distributed randomly to each gear before fishing trials. The baits were placed in small bags corresponding to 1% of total trap volume. The results of 24 trials showed 68.8% (1940 crayfish) of the total catch was caught with fyke nets and 31.20% (880 crayfish) with traps. The highest average CPUEN values for both trap types were observed in those baited with the chicken meat which were 7.89±1.02 n/fyke net/day and 5.07±0.88 n/trap/day.. The mean length of the crayfish caught by the fyke nets was significantly smaller than those caught by the traps (p<0.05). When the mean CPUE values based on the number of fishing operations were compared, differences were significant for baits other than the chicken meat (p<0.05). These results showed that catching efficiencies of baited fyke-nets and traps were higher (especially chicken meat) than those of unbaited traps than those without bait.

Bu çalışmada, kerevit (Pontastacus leptodactylus (Eschscholtz, 1823)) avcılığında, pinter ve sepet takımlarında farklı yemlerin av verimine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma, Temmuz 2020 – Mart 2021 tarihleri arasında, Çanakkale Atikhisar Baraj Gölü’nde yürütülmüştür. Çalışmada 12 adet geleneksel pinter (“D” girişli, 5 çembere sahip, tek yönlendirme) ile yine 12 adet sepet takımları (çift girişe sahip) kullanılmıştır. Takımlar Türkiye’de kerevit avcılığında yasal olarak kullanılan 34 mm göz açıklığında ağla donatılmıştır. Her bir av aracı yemli (balık, tavuk, ekmek) ve yemsiz (kontrol grubu) olmak üzere 4 farklı gruba ayrıldı ve her operasyonda rastgele olarak birbirine eklendi. Yemler, tuzakların hacimce %1'ine tekabül edecek şekilde hazırlanmış küçük torbalara yerleştirildi. 24 başarılı avcılık denemesi sonucuna göre toplam avların %68,8'i (1940) pinterler ve %31,20'si (880) sepetler ile gerçekleştirilmiştir. Pinter ve sepet takımlarında en yüksek ortalama CPUEN değerleri tavuk eti ile yemlenenlerde gerçekleşmiş ve pinter için 7,89±1,02 adet/tuzak/gün, sepet için 5,07±0,88 adet/tuzak/gün bulunmuştur. Kerevitlere ait ortalama boylar, pinter takımları ile yakalananlarda, sepet takımları ile yakalananlara göre daha küçük olarak gerçekleşmiş ve aralarında istatistiki farklar anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Pinter ve sepetlerle gerçekleştirilen operasyon sayılarına göre hesaplanan ortalama CPUE değerleri arasındaki karşılaştırmalarda farklar tavuk eti ile yemlenenler haricinde diğer yem grupları için anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Bu sonuçlar, kerevit avında kullanılan pinter ve tuzakların yakalama etkinliğinde yem (özellikle tavuk eti) kullanımının yemsiz olanlara göre daha etkili olduğunu göstermiştir.