Yerel yönetimlerdeki kadın temsilinde tokenizm'in izleri: Kadıköy ve Sultanbeyli Belediyeleri

Abstract

Kadınların %15'in altına düştüğü kurumlarda 'halka iyi bir izlenim sergileme' ve 'eşitliğe karşı duyarsızlık' suçlamalarından sıyrılmayı ifade eden tokenizmin semptomları ortaya çıkmaktadır. Bir grup insana karşı ayrımcılık yapmadığını kanıtlamak için o gruptan az miktarda token (simge) bireyleri vitrinin önüne çıkartmayı ifade eden bu argümanın özellikle erkeklerin baskın, kadınların azınlıkta olduğu karar alma organlarında sıklıkla görülmesi kaçınılmazdır. Bu doğrultuda yerel yönetimlerdeki kadın temsilinde tokenizmin boyutları ele alınıp, mekânın özellikleri ile tokenist tutum, davranış ve uygulamalar arasındaki ilişkiler incelenerek, daha önce yapılmış kadın temsiline yönelik çalışmalara farklı bir perspektif kazandırılması hedeflenmiştir. Bu doğrultuda yerel yönetimlerdeki kadın temsilinde tokenizmin boyutları ele alınmıştır. Çalışma sahasını belirlemek için İstanbul ilçeleri sosyal, ekonomik, demografik ve siyasi yapıları bakımından kümelendirilip, bu değişkenlerin birbirleriyle ilişki ve anlamlılığı incelenmiştir. Bu analizler ışığında çalışma sahası olarak iki farklı gruptan seçilmiş olan Kadıköy ve Sultanbeyli ilçelerinin farklı yerel yönetim birimlerinde cinsiyete bağlı tokenizm sorununu incelemek amacıyla anket ve görüşme formlarıyla toplanan veriler ANOVA ve T-test ile analiz edilmiştir. Nicel analiz sonucuna göre Kadıköy ve Sultanbeyli'de kadınların genel ve yerel siyasete katılımı, toplumsal cinsiyet eşitliği ve tokenizm ölçeklerinin puanları birbirlerinden anlamlı bir farklılık göstermektedir. Bu farklılığa göre Kadıköy'deki katılımcıların toplumsal cinsiyet eşitliğini ve siyasette kadın temsilini destekleyici tutumları Sultanbeyli'den daha yüksek iken tokenist tutumları daha düşüktür. Nitel bulgular sonucunda ise Sultanbeyli'de tokenizmin tüm boyutları doğrulanırken, Kadıköy'de tokenizmin yalnızca bir boyutu doğrulanmıştır. Analiz bulgularına göre nitel ve nicel çıktılar birbirleriyle büyük ölçüde örtüşmektedirler. Bu sonuçlar mekânsal açıdan değerlendirilip, tokenizm sorununun çözülmesine yönelik öneriler sunulmuştur.

In institutions where women fall below 15%, symptoms of tokenism emerge, which means avoiding the accusations of 'making a good impression on the public' and 'insensitivity to equality'. It is inevitable that this argument, which refers to recruiting a small amount of token (symbol) individuals from that group to the organization and putting them in front of the showcase, in order to prove that they do not discriminate against a group of people, will show symptoms especially in local governments where men are dominant and women are a minority. In this direction, it is aimed to gain a different perspective to previous studies on women's representation by examining the dimensions of tokenism in women's representation in local governments, examining the relationships between the characteristics of the space and tokenist attitudes, behaviors and practices. In this direction, the dimensions of tokenism in the representation of women in local governments are discussed. In order to determine the study area, Istanbul districts were clustered in terms of their social, economic, demographic and political structures, and the relationship and significance of these variables with each other were examined. In the light of these analyzes, the data collected by questionnaire and interview forms were analyzed with ANOVA and T-test in order to examine the problem of gender-related tokenism in different local government units of Kadıköy and Sultanbeyli districts, which were selected from two different groups as the study area. According to the results of the quantitative analysis, the scores of women's participation in general and local politics, gender equality and tokenism scales in Kadıköy and Sultanbeyli show significant differences from each other. According to this difference, while the attitudes of the participants in Kadıköy supporting gender equality and the representation of women in politics are higher than those in Sultanbeyli, their tokenist attitudes are lower. As a result of the qualitative findings, while all dimensions of tokenism were confirmed in Sultanbeyli, only one dimension of tokenism was confirmed in Kadıköy. According to the findings, the qualitative and quantitative outputs largely overlap with each other. These results were evaluated spatially and suggestions were presented to solve the tokenism problem.